Blog 2: Quincy Jones Prom

Richard Bona was de eerste solist aanwezig in de repetitieruimte. De goedlachse bassist en zanger onderbreekt zijn tour voor zijn nieuwe album Heritage om bij deze Quincy Jones Prom eer te bewijzen aan een man die hem op verschillende momenten in zijn carrière beïnvloed heeft. Ik zet hem in ons korte vraaggesprekje voor het blok door hem te vragen wat nu echt zijn favoriete stuk uit het oeuvre van Quincy Jones is. Hij kiest Jook Joint uit 1995. Een album waarop Quincy een belachelijke hoeveelheid muzikale sterren bij elkaar bracht in de studio. Richard Bona roemt zijn producer om zijn vermogen mensen en muziekstijlen bij elkaar te brengen. Iets dat hij ook herkent in het Metropole Orkest en hij roept dan ook spontaan op voor meer support voor het orkest. Een videoboodschap die inmiddels op onze facebookpagina te vinden is.

Ook met de tweede solist van de dag is het een dierbaar weerzien. Twee jaar geleden stonden we voor het eerst in de Royal Albert Hall met zangers Laura Mvula. Sindsdien hebben we meermaals met haar opgetreden, met als verrassend hoogtepunt het concert tijdens North Sea Jazz 2015. Laura heeft inmiddels haar tweede album uitgebracht en is op uitnodiging van Jules toegevoegd aan de line-up. Waar ze bij eerdere optredens al plaatsnam achter de toetsen, hangen de toetsen nu om haar nek in de vorm van een heuze keytar. Deze vrouw is sinds het uitkomen van haar tweede album een echte ‘performer’ geworden. Ik ben erg benieuwd hoe dat bij deze Prom zichtbaar zal zijn.

Jacob Collier repeteerde ook op de eerste repetitiedag in Londen al met het orkest. Vandaag was hij er opnieuw, en hij maakte grote indruk op mij. Niet alleen op muzikaal vlak, maar eigenlijk vooral om de manier waarop hij, ondanks zijn jonge leeftijd, open en relaxed omgaat met de randzaken. Tijdens de lunchpauze is hij door het social media team van de BBC gestrikt voor een livestream op facebook. Hij speelt op en geeft uitleg over zijn harmoniser. Zeker aan te raden die beelden terug te kijken! Aansluitend stel ik hem een aantal vragen voor de MO facebookpagina, onder andere over zijn eerste ervaring als orkestraal arrangeur. Met ondersteuning van Jules schreef hij het arrangement van In The Real Early Morning, een nummer op zijn pas net verschenen debuutalbum. Het moet voor hem een rare ervaring zijn, van zijn eigen kamer naar de Royal Albert Hall in zo’n korte periode…

Over de vierde gast, Alfredo Rodriguez, hebben we het nog niet veel gehad. Hij is net als Jacob Collier een protégee van Quincy Jones, en verhuisde van zijn vaderland Cuba naar Los Angeles om met Quincy te kunnen werken. Hij speelt maandag twee stukken, Manteca en Meteorite. Het eerste is van Dizzy Gillespie maar is straks te horen in een bewerkt arrangement van de versie die Quincy Jones in 1973 opnam voor You’ve Got it Bad Girl. Meteorite is een compositie van Alfredo’s nieuwe album Tocororo, door Quincy geproduceerd. Een bewijs van het feit dat de meester nog altijd zeer actief is als mentor en producer.

Op de valreep verschijnt ook Snarky Puppy toetsenist Cory Henry op de repetitie. Zijn medewerking aan dit project is niet officieel aangekondigd door de BBC maar ook niet per sé geheim. Net als Laura Mvula is Cory door Jules uitgenodigd mee te werken aan de Quincy Jones Prom. Vanwege de korte tijd die hij heeft laat ik hem vandaag verder met rust. Maar ik ben té benieuwd naar zijn favoriete werk van Quincy Jones om niet morgen te proberen hem even aan de tand te voelen.

Zodra Jules de repetitie afsluit grijpt een deel van het orkest de kans om Quincy kort te ontmoeten. Het is prachtig om een legende bij leven te kunnen eren, nog mooier als wederzijdse waardering kan worden uitgesproken. Want dat is wat Quincy Jones als geen ander kan, het herkennen en erkennen van talent.